Alevilerce orucu tutulmayan Ramazan bayramını kutlamaları, gerçeği yansıtmıyor...

Alevilerce orucu tutulmayan Ramazan bayramını kutlamaları, gerçeği yansıtmıyor...
Muaviye ve Yezid’e lanet okuyan, diğer tarfata Muaviye’nin uygulaması-icadı olan Şeker-Ramazan bayramını kutlayanlara çağrımızdır. 

Eğer Muaviye ve Yezide lanet getiriyorsanız o zaman, Şeker-Ramazan bayramını kutlamanız doğru değildir. Şayet Şeker-Ramazan bayramı kutluyorsanız o zaman Muaviye ve Yezid’e lanet okumanız doğru değildir. Diğer bir deyimle, hem karşı ve hem de yandaş olmak, hakikatle bağdaşmıyor.   

Alevilerin orucunu tutmadığı Ramazanın bayramını kutlamaları, tamamen bir çelişkidir. Çünkü şeker ve daha sonraları Ramazan bayramı diye adlandırılan bu bayramın; Ne islam diniyle, ne Muhammed Ali‘yle, ne Ehli Beyt‘le ve nede Alevilerle hiç bir alakası yoktur. Bu bayram, Muaviye ile oğlu Yezid’in icadı ve uygulamasıdır. 

Bu uygulama; Şahı Merdan Ali’nin kiralık katil Abdurrahman Mülcemoğlu ve yardımcıları tarafından, Ramazan ayının 19’cu günü saldırıya uğramış ve Ramazan ayının 21’ci günü ise, Hakk’a yürümüştür. Şahı Merdan Ali’nin Hakk’a kavuştu, haberini alan Muaviye; „Çok şükür, çok şükür Ali’den kurtuldum, Ali’den kurtuldum“ naralar, çığlıklar atarak bir nevi sevince boğulmuştur. Işte Şahı Merdan Ali’nin ölümünden duyduğu olağan üstü bu sevincini halka, üç gün ve üç gece şenlik eşliğinde kutlama emrini verdirmiştir. 

Yezid, Kerbela’da katlettirdiği Pir Imam Hüseyin ve Ehli Beyt içinde aynı uygulamayı yapmıştır. Yezid de babası Muaviye gibi Hüseyin‘den kurtuldum naralarını, çığlıklarını atarak şenlik eşliğinde kutlama emrini verdirmiştir.

Bu kutlamalar sokaklarda şeker dağıtılarak, davul-def çaldırarak, rakslar yaptırılarak görkemli bir eğlence yaptırılmıştır. Muaviye’nin, manevi huzur bulduğu ve aynı zaman da kendisinin Emevi kabilesinin tek güçlü hükümdarı olduğunu insanlara döne döne hatırlatılması için, bu eğlenceler tekrarlandırılmıştır. Böylece bu eğlenceler, ulusal bayram havasında kutlanarak ve daha kötüsü Muaviye’nin bu uygulaması islam dini adı altında, günümüz kadar getirilmesi sağlanmıştır.

Sonuç itibariyle Aleviler olarak, orucunu tutmadığımız bir ayın; Ne ibadeti, ne muhabbeti ve nede cemi olur. Alevilerin, kendi aralarında kutlama ve tebrikleşmeleri doğru değildir. Çünkü bu bayram dini bir bayram değildir, Muaviye ve Yezid‘in icadı olan bir bayramdır.

Ne Alevi yol uluları ve nede yol önderleri, Muaviye icadı olan bu bayramı kutlamışlardır...
Dolayısıyla Aleviler de bu bayramı kutlamazlar ve kutlamaları da doğru değildir. Iyi niyetten, hoşgörüden, adet yerini bulsun, hatır için, göstermelik olsun diye veya başka nedenlerden dolayı; Ehli Beyt düşmanı Emevi Arap Muaviye’sinin bayramını kutlamak yanlıştır, yanlışa uymaktır, suç işliyenlerin suçuna göz yummaktır ve kendi kendini asimile etmektir. 

Ne yazık ki salavat getirip medet, mürvet diledikleri Hz.Muhammed Mustafa‘nın nesline kast eden Muaviye, Yezid ile diğer Emevi hanedanlarına „Hazret“ ünvanını verdirerek ve onları yüceltikleri gibi yaptıkları ihanetleri ise, bayram adı altında kendilerini kutlamaktadırlar. 

Alevilerin Muhammed Ali’ye verdikleri ikrar, tevella ve teberra ikrarıdır. Pir Sultan Abdal deyimiyle; „Dönen dönsün ben dönmezem ikrarımdan, ikrarımdan dönüp yolumdan mahrum mu kalayım“ ilkesidir. Alevilerce bağlı kalması gereken de, bu ilkedir. 

Dolayısıyla Emevi hanedanı Muaviye’nin uygulaması olan Şeker-Ramazan bayramı; Aleviler için, Şahı Merdan Ali’nin katledildiği bir metem günüdür. Fakat Emevi Arap hanedanı Muaviye ile yandaşları açısından ise şenliktir, şölendir ve bayramdır.
Aşk ile, Hakk Muhammed Ali aşkına Gerçeğin demine Hu… 

Ehli Beyt yazarı ve Seyyid Seyfeddin Ocağı evlatlarından,
=Seyyid Hakkı=