Kurumlarımıza Sahip Çıkalım...

Kurumlarımıza sahip çıkalım…
Cemevinden Akademiye kadar, tüm kurumlarımıza sahip çıkalım. Çünkü insanların var olduğu, yaşadıkları her alanda, kurumlar söz konusudur ve kurumlaşmışlardır. Bu da bize, kurumların insanlar için ne kadar önemli olduğunu göstermektedir. 

Tuz ile şekeri bir birine katmamalı, çünkü ayırması zor olur. Kurumların yönetimlerinde yer alan herhangi bir kişinin yanlışı eleştirildiği zaman, sanki kuruma düşmanmış gibi bir algılama var. Daha iyi anlaşılması için, konuyu açmakta fayda var.  

Örnek 1: Camiler yani ibadet mekanları kötümü? kesinlikle hayır. Fakat camide hizmet ve görev yapanlar hizmetlerini, görevlerini laikiyle yerine getirmedikleri ve kötüye kulandıkları için camilere tepki vardır. Dolayısıyla tepki camiye değil, camide olan bitenleredir, yanlış zihniyetedir. Bu durum, tüm kurumlar için geçerlidir.  

Örnek 2: Insanoğlu anasından doğarken, kötü insan olarak mı doğuyor? Elbetteki hayır. Inancımıza göre, o bir Masum-u Pak‘dır. Zaman içerisinde bu masum çocuk ya iyi, yada kötü insan yapısına sahip oluyor. Sonuçta kendisine, iyi veya kötü insandır deriz.  

Kurumlara gelince, durum farklı değildir. Kişi görevini kurallara uygun şekilde yerine getirmiş ise, ona eyvallah deriz fakat görev kötüye kullanılır ise, o zaman herkesin de müdahale etmesi gerekiyor. 

Örnek 3: Bir Seyyid evladı olarak yanlış yapan, Seyyid sıfatıyla bağdaşmıyan haller içine girmiş veya giriyor ise, bu Seyyid‘e eyvallah mı edilmeli? yine kesinlikle hayır diyoruz. Karşı çıkılmalı, müdahale edilmeli ve buna hakkımızda vardır. Çünkü bu hakkı, yol bize tanıyor. Uyarılmalı, hallerini gözden geçir, irşad et denilmeli. Buna mecburuz ve hem de her kes buna mecburdur. Aynı durum, bir talip içinde geçerlidir. Biz af etsek bile yol af etmez. Ulu Ozan Şah Ismail hatayi „Kalsın gönül yol kalmasın“ buyurmuştur. 

Hakk Muhammed Ali yoluna, felsefesine ikrar verenler, gerçek yol  ehlisi olanlar; Bir kişi diğer bir kişiden, bir aile diğer bir aileden ve toplum ise, bir birinden sorumludur. Işte önemli olan da, bu noktanın bilincine varmaktır. Alevi yolunda ve verilen ikrarda da durum böyledir. Çünkü aynı duygu ve değerleri paylaşıyoruz.  

Özür diliyerek bir örnek daha vermek istiyorum. Kimse üstüne almasın, lafım ortaya. Iki öküzü çifte koşuyorsunuz. Bir tanesi iyi niyetli ve işini laikiyle yerine getiriyor fakat diğer öküz ise kötü niyetli ve sonuçta durmadan oraya buraya çekip duruyor. Bu durum karşısında ne yaparsınız, hayvanı öldürürmüsünüz? Tabii ki hayır. O hayvanı başka bir işe veya zamana bırakırsınız veyahutta satarsınız. Çünkü o hayvanla, bu şartlar altında işinizi göremezsiniz.  

Işte kurumlarda da durum farklı değildir. Işini, hizmetini iyi yapana eyvallah, yapmayanlar da karşılaşacakları durumları kendileri düşünmeli ve bunu yapmaya mecburuz. Çünkü yapmadığımız zaman ne olur derseniz? Ozaman kurum zarar görür, insanlar kurumlardan soğur, kurumu terk edebilirler, vs.  

Unutulmasın ki, küçük hata büyük hataya yol açar ve küçük zarar büyük zarara hususiyet verir derler. Işte kurum, bu gibi zorluklarla karşı karşıya kalabilir. Bu gibi kişilerden memnun kalınmadığı zaman, yerine yeni bir görevli seçilmelidir. Kurumlara zarar vermemek için, belli bir zaman uzak tutulmalı ve olup bitenin de takipçisi olunmalı. Eğer kurumun ve o kişinin iyiliğini, kurumların darbe almamasını ve ilerlemesini istiyorsak o zaman, bu engeller bir bir aşılmalıdır.  

Tabii ki adam kayırma, senin benim adamım, inatlaşma, çekememezlik gibi huylarımız da var olduğu için, aynı zamanda hataların telefi edilmediği zaman yol kat etmek pek kolay olmuyor. Benim adamım olsun çamurdan olsun, düşüncesiyle bir yere varılmaz. O zaman layıkıyla görevini yerine getiren hizmetkarlar lazımdır. Başımızın  veya vucudumuzun herhangi bir yeri ağrıdığı zaman, vucut bize haber eder ve biz ne yapıyoruz? tabiiki doktora gidiyoruz.  Zaten işin püf noktasıda işte burada. Kurumların, uyum içerisinde çalışa bilmesi ve gelişebilmesi için, kişilerin kimliğine bakmadan yanlışını söylemek, eleştirmek ve gerekirse kurumdan uzaklaştırmak olmalıdır. Kurumlarda, eleştiri ve özeleştiri mekanizmasının çalışması lazım. Insanlar, eleştiriye ve özeleştiriye açık olması gerekir. 

Yönetimlerde yer alan bir kişinin yanlışı, hatası eleştirildiği zaman bakarsınız, hemen işin kolayına kaçarak sen bu kurumun düşmanısın, bölücüsün, kıskançsın, düşmanlık yapıyorsun, iftira atıyorsun gibi nice sözlerle işi geçiştirmeye çalışılmaktadır. Oysa gerçek hizmetkarlar, elbetteki böyle düşünmez. Adam gibi çıkar özür diler, özeleştirisini yani özünü dara çeker, bir daha aynı yanlışı yapmamak üzere hizmetine devam eder veya görevini bırakır. Aslında yapılması gereken ve doğru olan da budur. Yeri gelmişken şunu da belirtelim ki, özür kelimesini kötü niyete kullanmak kadar kötü bir şey yoktur.  

Insanlığın kitabında, “Alevi gibi Alevi yani insan” olmak yazar. O zaman, gönül kalsın fakat yol kalmasın diyoruz. Aşk ile, gerçeğin demine Huu… 

Ehli Beyt yazarı ve Seyyid Seyfeddin Ocağı evlatlarından,
=Seyyid Hakkı=

Seyyid Hakkı, Sosyal Medya Takip Hesaplarımız…
YouTube, ilim kanalımız: https://www.youtube.com/user/YediDeryaSohbeti62 
YouTube, Hakk Dergahı TV : https://www.youtube.com/channel/UCiYFRPz6s8F4dBXue1V8zVg
Facebook, Alevi Hizmet Dergahı grubumuz: https://www.facebook.com/groups/244039227002241/  
Fcebook, Ehlibeyt Ilim Mektebi sayfamız; https://www.facebook.com/Ehlibeyt-%C4%B0lim-Mektebi-194839911064876 
WEB sayfamız, Alevilikte Inanç; https://www.alevilikte-inanc.de/ 
Facebook özel sayfamız; https://www.facebook.com/SeyyidHakkiAL