Her okuyan adam, her okumuş cahil de islah olmaz...

Her okuyan adam, her okumuş cahil de islah olmaz...
Okuyup da mevki sahibi olmak başka, insan olmak başkadır. Dolayısıyla en azında iki tür okumuş insandan söz edebiliriz. 

Birinci tür insan, mürekep yalayarak ve kara satırları ezberleyerek bir makam sahibi olmak mümkündür.  

Diğer tür insan ise, okuyup elde ettiği bilgiyle hal ile davranışını olgunlaştırıp insanlık vasfında yerini almaya gayret edendir. Aldığı eğitimle kültürlü, hoşgörülü, anlayışlı, çağın medeni insanı konumuna gelmiş ve öz değerlerine bağlı eğitimli insandır. Dolayısıyla insanlıktan nasibini almış ile nasibini almamış insan bir değildir. 

Aslında konuyu daha iyi anlamak için eskilere dayanan bir hikaye, günümüzdeki bu acıklı halimizi çok iyi izah etmektedir. 

Hikaye, bir baba ile evlat arasında yaşanmıştır…
Babanın yaramaz bir oğlu varmış. Baba, evladının yapmış olduğu her yaramazlığı sonunda; „Oğlum sen adam olamazsın!“ diye tepkisini dile getiririrmiştir. 

Babasının bu sözü evlada dokunur ve bir gün „kim adam olamazmış gösteririm“ diye içinden söylenirmiş. 

Yine aralarında çıkan bir tartışmadan sonra evlat babasına kızıp terki diyar ederek gittiği şehirde bir okula kayıt olur ve okumaya başlar. 

Biraz da babasının, ''Oğlum sen adam olamazsın!“ sözüne olan kızgınlığıyla çok çalışır, başarılı olur ve sonunda kendi köyünün bağlı olduğu şehrin kadısı olarak tayin edilir. 

Vazifesine başlar başlamaz içine dert olan babasının sözünü boşa çıkarmanın aceleciliği içinde zabitlere: „Gidin, filan köyde şu isimde biri var, çabuk onu huzuruma getirin“ diye emir buyurur.
Zabitler köye giderek adamı, „Kadı Efendi seni huzuruna çağırıyor“ diyerek apar topar huzura getirirler. 

Mağrur bir şekilde koltuğunda yayıla yayıla oturan kadı, yani yaramaz evlat babasına: „Ben kimim, beni tanıdın mı?“ diye sual eder. 

Endişe ve korku içerisindeki baba, oğlunu tanıyamaz ve „Siz kadı efendimizsiniz?“ der.
Koltuğunda yayıla yayıla oturan kadı büyük bir pişkinlik ve keyifle: „Ben senin hani her kızdığında „sen adam olamazsın dediğin“ oğlunum. Bak işte adam olduğum gibi kadı da oldum“ der. 

Baba, acınası durumdaki oğlunu manalı gözlerle süzdükten sonra: „Beni ayağına bunu söylemek için mi çağırdın?“ diye sorar ve devam eder: „Ahh behey ahmak oğlum! Ben sana kadı olamazsın değil, adam olamazsın demiştim. Sen yaşlı babanı apar topar ayağına getirmek ve edepsizce davranışlarınla adam olamayacağını gösterdin, der. 

Hikayede anlaşıldığı gibi okuyup makam sahibi olmak mümkündür ancak insanlık vasıflarına sahip olmak her insanoğlunun karı değildir. 

Velhasıl evlat okumuş, makam sahibi de olmuş ancak cehaletten kurtulamadığı gibi, bir daha babasına adam olamıyacağını göstermiştir. Demek ki okumakla, makam sahibi olunur fakat insan olunmazmış.
Aşk ile, ilim ışığı rehberimiz olsun... 

Ehli Beyt yazarı ve Seyyid Seyfeddin Ocağı evlatlarından,
=Seyyid Hakkı=