Anne ve Babaya hürmet...

Anne ve babanın değerini bilip, onları Allah'ın rahmetine ulaşmaya vesile sayanlar, her iki cihanda Allah’ın iyi kullarıdırlar. Ama onların varlıklarını soğuk davranışlarla, hareketlerle kendilerine belli edip hayatlarına karşı bıtkınlık gösterenler ise mutsuz, karamsarlı ve bedbaht olurlar. Anne ve babasını razı eden, hoşnut eden, sevindiren, memnun eden, kendisini onlara sevdiren, duasını alan bir kişi Allah’ı da memnun etmiş olur. 

Bir evlat, anne ve babasına hizmet etmeli; Hürmetkar olmalı, gönlünü hoş ve menun edecek tatlı sözler söylemeli, günlük işlerde yardımcı olmalı, nasihatını tutmalıdır. Anne ve baba bizim hükümdarlarımız değildirler onlar, ulu çınarlarımızdır. Bunun böyle olduğunu onları, kaybettiğimiz zaman anlarız. Sonuçta keşke, hayatta olsalardı, böyle olacağını bilseydim gibi laflarla kendi üzüntülerimizi, çaresizliğimizi telefi etmeye çalışırız. 

Diyorum ki anne ve babalarımız daha hayatta iseler onlara hürmeti, bir fırsat bilmeliyiz. Böylece onların rızasını ve gönlünü kazanıp evlatlık görevimizi yerine getırmiş oluruz. Hakk’a göçmüş anne ve babalarımızın mezalarını ziyaret edip bir dua okumayı ihmal etmeyelim.

Anne ve babasının rızasızlığını, bedduasını, lanetini alan bir kimse iflah olmaz. Işi ters gider, hayatı kayar, ruhen huzursuzluktan kurtulmaz. Onun için anne ve babayı kızdırmamaya, onların gönlünü hoş etmeye çalışalım.